Sąsiad pomocny bywa, a jakże!Wracam z pracy. Objuczona siatkami, ledwo się wtaczam na klatkę. W myślach wyrzucam Bogu, że nam kobietom jeszcze trzeciej ręki na plecach nie zamontował. Oj przydałaby się...
Sąsiad, w stanie... powiedzmy że duchowo lekkim, podpiera ścianę i zapewne duma nad teorią względności. Bo i względnie wygląda.
Ujrzał mnie i wnet nabrał mocy, życia i energii. I już przy mnie jest, już nadskakuje, że siateczki mi zaniesie, a mam oddać zaraz, bo przecież "nie będzie kobieta tego targała sama!" itd.
Myślę: Oj żebyś ty tak swojej żonie te siateczki nosił... Ale nie mówię nic, nie wolno drażnić lwa. Czym prędzej jednak opracowuję strategię nieoddania siatek, bo w siatkach jajka, sok i inne rzeczy, których sąsiad na bank nie doniesie. Straty niepowetowane, zysku zero. No może poza poczuciem dumy u pana X.
Z lekka się szarpiemy kurtuazyjnie dyskutując. No nijak się pijawki pozbyć nie mogę! On swoje, że jest dżentelmenem i chce nieść, ja że "jasna cholera ja lubię nosić panie, ja bicepsy ćwiczę, bo mi lekarz kazał!" (pierdzielę jak potłuczona, ale w jego stanie nikt bredni nie odróżnia od logiki).
W końcu na ostrzu noża stawiam sprawę, bo nie dość że ledwo targam te siaty, to jeszcze mam do nich przyczepionego sąsiada, co zwiększa szalenie wciągane na piętro kilogramy. No nie wytrzymuję i warczę: Panie, ja tam wódkę mam. Toż pan pobijesz i co będzie?!?
Na co sąsiad jak nie puści i z nabożną czcią odrzeka: Sąsiadeczko kochana, trza było mówić! Ja nie dość jestem trzeźwy by takie rzeczy nosić! Jezu co ja bym sąsiadce na nieszczęście mógł zrobić... Co by sąsiadka do obiadu piła? O Jezu... przepraszam szanowną sąsiadkę...rączki...
Do obiadu kompocik zapewne. A weź mi pan tu rączek nie całuj, puszczaj mankiet! Zaraz mi te jajka dżentelmen jeden na amen wytłucze... Ech...
Nie ma to jak uczynny mężczyzna. Trudno takiego znaleźć, trudno też się go pozbyć. Generalnie: trudny typ, trudny temat.
(I teraz pewnie będzie, że "no babie to nie dogodzi!" ;) )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz