......................................
Spotkałam ją na jednej z plaż w Okunince. Słomkowy kapelusz z błękitną wstążką, beżowe okulary i inwalidzki wózek. Patrzyła w stronę ostatnich drgających na falach promieni sierpniowego słońca. Mężczyzna – na oko pięćdziesięcioletni – pochylał się nad nią zadając pytanie, którego nie słyszałam. Po chwili odszedł szybko w stronę hotelu, oglądając się raz po raz za siebie. Był jak ptak, który nie chce ani na moment spuścić pisklęcia z oka.
Nagły powiew wiatru, a może jej niezgrabny ruch, sprawił, że kapelusz spadł w piasek wprost pod moje stopy. Schyliłam się, by podać go starszej pani. Przez moment skupiła na mnie mlecznoniebieski wzrok. Przez ułamek sekundy zajrzałam w smutek.
